Saturday, January 28, 2012

ராகுல் காந்தி!


ஊழல் வாதிகளை விரட்டுவேன்- ராகுல் காந்தி!

                    என்ன மாப்ள ராகுல், பிரதமர் ஆசை வந்திருச்சிபோல உங்கம்மாவ இத்தாலிக்கு விரட்டிட்டு பிரதமராக நன்னா பிளான் பண்ணிட்டேள் குட், ஊழல் வாதிகள்ல முதல் இடம் உங்கம்மவுக்குதான், அப்புறம் நீங்க நினைக்கிறமாதிரி ஊழல் வாதிகளா விரட்டின ஒட்டுமொத்த காங்கிரஸ் கூடாரமே காலியாயிருன்கிறது உங்களுக்கு தெரியதாஎன்ன?
சரிமாப்ள நாம மேட்டருக்கு வருவோம் எங்கையாவது குடிசைல படுத்து போட்ட எடுத்துகாங்க மறக்காம படுத்த பாய தூக்கிட்டு வந்திருங்க...

Monday, January 23, 2012

I am a Clown...




பேசி சிரித்து
மனம் வருடியவள்
மௌனமாய்
உயிறுருவி கொண்டாள்

கண்களில் ஆரம்பித்து
கல்லறையில்
முடித்துவைத்திருக்கிறாள்




முதன்முதாலாய்
Oxford   புரட்டி அவளை
Intelligent
Brilliant
Talent  

Innocent  என்றேன்…

புரிந்து கொண்டேன்!!!
அவளும் எனக்காக
Oxford   புரட்டியிருப்பதை
Idiot

Useless
Mad
Clown …

Thursday, January 12, 2012

பசுபதி பாண்டியன்...


தென்தமிழகத்தில் பசுபதி பாண்டியன், ஜான் பாண்டியன் போன்றவர்கள் அருவா தூக்கிய பிறகுதான் தலித்துகளின் நிம்மதியாக வாழமுடிந்தது 

 சுதந்திர இந்தியாவில் சட்டம், அரசு, காவல்துறை செய்யமுடியாததை அண்ணன் பசுபதி பாண்டியன் செய்தார் என்பதை யாரும் மறுக்கமுடியாது. இன்றைக்கு அண்ணனை ரவுடி என்றும் சமூகவிரோதி என்று சொல்லும் இந்த சமுகம் அவரால்தான் திருநெல்வேலி , தூத்துக்குடி, மதுரை, ராமநாதபுரம் தலித்துகள் பயமில்லாமல் வாழ்கிறார்கள் என்பதை மறுக்கமுடியுமா?

மீண்டும் ஒரு படுகொலை. வழக்கம்போல்  போல் இறந்தவன் யோக்கியன் அல்ல என்று வேகவேகமாக கதைகள் பேசுகிறது இந்த சமுகம் . பசுபதி பாண்டியனை சமூகவிரோதி என்று சொல்லுமளவிற்கு இந்த சமூகம் யோக்கியமானது இல்லை என்பதே உண்மை..

பசுபதி பாண்டியனின் செயல்கள் எல்லாம் ஆதிக்க  சக்திக்களுக்கு எதிராகவும், அடக்கு முறைகளுக்கு எதிராகவும்தான் இருந்ததே ஒழிய இந்த சமுகத்திற்கு எதிராக இல்லை என்பதை உங்களுக்கு தெளிவுபடுத்துகிறேன்

அண்ணா வீரவணக்கம் வீரவணக்கம் வீரவணக்கம்... 

Wednesday, January 4, 2012

ഫോട്ടോഗ്രാഫര്

 

முதன் முதலாய் மலையாளத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட என் சிறுகதை

நன்றி திரு விக்டர்

പ്രഭാതം ഇത്ര പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിവിടരുമെന്ന് കരുതിയില്ല.. ജീവ അപകടത്തില്പെട്ട് മരിച്ചു എന്നാ സത്യം ഇപ്പോഴും എനിക്കു വിശ്വസിക്കാന്കഴിയുന്നില്ല.. സകലദൈവങ്ങലോടും ഞാന്ഉള്ളുരുകി പ്രാര്ധിക്കുകയാണ്.. ഇതൊരു സ്വപ്നമായിരുന്നെങ്കില്‍...

  ജീവ.. കഴിഞ്ഞ പത്തുവര്ഷമായി എന്റെ സുഖ ദുഖങ്ങളില്പങ്കുചേര്ന്നു എന്റെ പ്രചോദനമായിരുന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്ത്‌.. ഒരു സിനിമ ഓഡിയോ റിലീസ് വേദിയില്വെച്ചാണ്ഞാന്അവനെ ആദ്യമായി കണ്ടത്.. ചുറു ചുറുക്കോടെ ഓടി നടന്നു എല്ലാവരുടെയും ചിത്രമെടുക്കുന്ന ഒരു സുമുഖന്‍.. പി. ആര്‍. യുടെ അടുത്ത് നിന്ന് വരുന്ന ഓരോ VIP യെയും ശ്രദ്ധയോടെ അവന്റെ കാമറ വിഴുങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു.. സുഹൃത്ത്രവിയാണ് എനിക്കവനെ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നത്.. ഏതോ സായിപ്പിന് ജനിച്ചവന്പോലെ "ഹലോ"

എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്എന്റെ ജീവിതത്തിലീക്ക് കടന്നു വന്നു.. അന്ന് മുതല്ഇന്നുവരെ എല്ലാറ്റിനും അവന്ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവനും പെരുമ്പാവൂര്കാരനയതിനാലോ എന്തോ, ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ വളരെ ദൃഡമായി വളര്ന്നിരുന്നു.. അവന്റെ ചിത്രങ്ങള്പോലെതന്നെ അവനും സുന്ദരനാണ്.. മദ്യം, സിഗരറ്റ്, പെണ്ണ്...തുടങ്ങിയ യാതൊരു ദുശീലവും ജീവക്കില്ല...ഭംഗിയായി മുറിച്ചു ചീകി ഒതുക്കിയ തലമുടി, കരുത്തുറ്റ പേശികള്‍, തൂവെള്ള ഷര്ട്ട്ഉം ടെട്റ്റ് ബ്ലൂ ജീന്സും ...ഇതൊക്കെയാണ് അവന്റെത്മാത്രമായ ലേബല്സ്..

  " ആമ്ബുലന്സിലേക്ക് ബോഡി കയറ്റുന്നത്തെ ഉള്ളു..ഞാന്അവരെ പറഞ്ഞയച്ചിട്ടു വരാം.. നീ റെഡി ആയിരിക്കു ഞാന്വന്നു നിന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട് പോകാം.. നമ്മുടെ റൂം മേറ്റ്സ് കൂടെ വരുന്നുണ്ട്.. നമുക്ക് പുറകെ കാറില്പോകാം.. പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയിക്കോ" യെന്നുംപറഞ്ഞു രവി പുറത്തേക്കു പോയി.. എനിക്കു തലച്ചുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി.. ഇന്നലെ ഞാനും അവനും ഒരുമിച്ചാണ് അത്താഴം കഴിച്ചത്.. അതവന്റെ അന്ത്യ അത്താഴമാകുമെന്നു കരുതിയില്ല... പെട്ടെന്ന് തന്നെ റെഡിയായി ഞാന്രവിക്കുവേണ്ടി കാത്തിരുന്നു.... 

       പോകാം ഡാ.. രവിയുടെ ശബ്ദം  എന്നെ ചിന്തകളില്നിന്നും ഉണര്ത്തി.. അവരൊക്കെ എത്തി.. എട്ടുമണിക്കൂര്യെങ്കിലും എടുക്കും പെരുമ്പാവൂര്എത്താന്‍... വേഗം പോകണം.. എനിക്കു ജീവയുടെ മുഖം കാണണം.. എനിക്കു കരച്ചില്നിയന്ത്രിക്കാന്കഴിഞ്ഞില്ല... സാരമില്ലെട,, സംഭവിക്കാനുള്ളതു സംഭവിച്ചു.. നീ വിഷമിക്കാതെ, നമക്ക് ആംബുലന്സ് എത്തുന്നതിനു മുന്പ് തന്നെ അവിടെ എത്താം.. രവിയുടെ വാക്കുകള്ക്കു  എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാന്കഴിഞ്ഞില്ല.. യെങ്കിലും രവി.. ഇതെങ്ങനെ ?? എപ്പോ സംഭവിച്ചു? ഞാന്ചോദിച്ചു...

 പോരൂര്വെച്ചാണ്‌.. യേത് വണ്ടിയാണ് തട്ടിയതെന്നറിയില്ല... അവന്റെ ബൈക്ക് ആകെ തകര്ന്നു പോയി.. മുഖം മുഴുവനും ചതഞ്ഞരഞ്ഞ നിലയിലാണ്.. അവന്റെ ക്യാമറ ബാഗ്മാത്രമാണ് നമുക്ക് കിട്ടിയത്...." എവിടെ കാമറ.."?? ഇവിടെയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു രവി ബാഗിനുള്ളില്കൈ ഇടുന്നതിനുമുന്പേ ഞാന്അത് കവര്ന്നെടുത്തു...

ഇന്നലെ ഞാനും അവനും അവസാനമായി പോയ ഫാഷന്ഷോ യുടെ ഫോട്ടോസ് അത്രയും അതില്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു... ഓരോ ഫോട്ടോയും എത്ര മനോഹരം... വൈഡ്, വിത്ത്ഫ്ലാഷ്, വിത്തൌട്ട്, സൂം, ലോ , മിഡില്അങ്ങനെ എല്ലാ ആംഗിള്ചിത്രങ്ങളും... ഇന്നത്തെ യെല്ലാ പത്രങ്ങളിലും അവന്എടുത്ത ചിത്രങ്ങളാണ്.. പത്രമാഫീസിലേക്ക്ഫോട്ടോസ് മെയില്ചെയ്യുമ്പോള്അവന്പറഞ്ഞു.. “അളിയാ.. അടുത്ത പ്രോഗ്രാമ്മില്നീ കൂടെ വരണം എന്നെ സഹായിക്കാന്‍.. താമസിയാതെ ഞാന്തിരക്കുള്ള ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ആവും.. ഫോട്ടോസ് പത്രത്തില്ഒന്ന് വന്നോട്ടെ..” .ഫാഷന്ഷോ സ്റ്റേജ് ഒഴിഞ്ഞപ്പോ എന്നെ നിര്ത്തി അവന്എടുത്ത ഫോട്ടോ ആയിരുന്നു അവന്റെ അവസാനത്തെ ഫോട്ടോ... കാറില്തലതല്ലി പൊട്ടി കരയാന്തോന്നി എനിക്കു....

 യെഴുന്നെക്കെട.. വീടെത്തി.. കരഞ്ഞു തളര്ന്നു മയങ്ങിപോയ എന്നെ രവി ഉണര്തിയപ്പോള്ജീവയുടെ വീടിനു മുന്പില്കാര്എത്തിയിരുന്നു.. നാടുമുഴുവന്വിഷാദം തങ്ങിനില്ക്കുന്നു.. ജീവയുടെ അമ്മ കരയാന്പോലും കഴിയാതെ വീട്ടുപടിക്കല്ചാരി ഇരിക്കുന്നു... എന്നെ കണ്ടയുടനെ ജാനകി പോട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓടി വന്ന്നു.. ജീവയുടെ പെങ്ങളാണ്.. ഞങ്ങളുടെയും.. അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാന്കഴിയാതെ ഞാനും പൊട്ടി കരഞ്ഞുപോയി..  " ആംബുലന്സ് അര മണിക്കൂറിനുള്ളില്എത്തും, ഇവിടെ അധികനേരം ബോഡി വെക്കാന്കഴിയില്ല.. ഉടനെ ബാക്കി കാരിയങ്ങള്നോക്കണം,,നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞ്കൊണ്ടിരന്നാ ആരാ ഇനി എല്ലാം ചെയ്യുന്ന്നെ.. വാ ...എല്ലാരെയും അറിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു... ചടങ്ങുകള്ക്കുള്ള യെല്ലാ ഒരുക്കവും കഴിഞ്ഞു.. രവി പറഞ്ഞു.. ആംബുലന്സ് വീട്ടുപടികലെത്തിയപ്പോ നാട്ടുകാര്പോട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് വണ്ടിക്കടുതെക്ക് ഓടി.. അവസാനമായി എന്റെ മോനെ ഒന്നുകോണ്ടോട്ടെ.. എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ യെങ്ങലടിച്ചുകൊണ്ട് ഓടാന്തുടങ്ങി... ജീവയുടെ മുഖം മുഴുവന്ചതഞ്ഞരഞ്ഞ നിലയിലാണ്.. അത് കണ്ടാല്അമ്മക്ക് സഹിക്കുമോ..?? അമ്മ വണ്ടിക്കു അടുത്തേക്ക് പോകാതിരിക്കാന്ഞാന്വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചു.....

അതെആംബുലന്സില്  ബോഡി കയറ്റി ശ്മശാനത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി അടക്കു കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇന്ന് മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...

ഞാനും രവിയും ചെന്നൈക്ക് മടങ്ങാന്തയാറായി.." അമ്മ വിഷമിക്കേണ്ട.. ഞങ്ങളുണ്ട് കൂടെ..ഞങ്ങളും അമ്മക്ക് ജീവയെപോലെ തന്നെയാണ്...യെന്തുണ്ടെങ്ങിലും ഞങ്ങള്ക്ക് ഫോണ്ചെയ്യണം" അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും ആശ്വസിപ്പിച്ചു ഞങ്ങള്പുറപ്പെടാന്തുടങ്ങുംമ്പോള്‍." ജീവയുടെ ഫോട്ടോ ഏതെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്ഒരെണം തന്നിട്ട് പോ  മോനെ " എന്ന് അമ്മ ചോദിച്ചു..ഞാന്എന്റെ ക്യാമറ അരിച്ചു പെറുക്കി...രവി അവന്റെയും... രണ്ടിലും ഒന്ന് പോലും ഇല്ല....

 നാട് മുഴുവനും ക്യാമറകുള്ളില്ഒളിപ്പിക്കുന്ന മിടുക്കനായ ഫോട്ടോ ഗ്രഫേര്‍, അവസാനം വരെ അവന്റെ ഒരു ചിത്രം പോലും യെടുക്കതെതന്നെ മരിച്ചുപോയിരിക്കുന്നു.....

---ആമയടി മഹേഷ്‌---

                       தமிழாக்கம் விரைவில்...

தேடுகிறேன்...

  ஒழிந்துகொள்ள ஒரு இடம் தேடுகிறேன். அது கடு மலை கடல் அல்ல . தனிமையே இல்லாத ஒரு நண்பர் கூடடத்தை!